Napoléon
Bonaparte, Napoleon
I (ur. 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce,
zm. 5 maja 1821, o 17:49, w Longwood na Wyspie
Świętej Heleny) – pierwszy konsul Republiki Francuskiej 1799-1804, cesarz Francuzów w latach 1804-1814 oraz 1815,
prezydent (1802-1805) i król Włoch w latach 1805-1814.
Pełny
tytuł Napoleona w momencie największej potęgi, w latach 1809–1813 brzmiał: Jego cesarska i królewska mość, z
łaski Boga i konstytucji republiki, cesarz Francuzów, król Włoch, mediator
Związku Szwajcarskiego, protektor Związku Reńskiego etc.
Postać
Napoleona wywoływała i wywołuje kontrowersje. Jest uważany z jednej strony za
jednego z najwybitniejszych mężów
stanu, przywódców, strategów wojny,
reformatorów ustroju państwowego i prawa (Kodeks Napoleona, Code pénal), a z drugiej strony
– za egotystę, tyrana i agresora.
W
polskiej tradycji niepodległościowej i romantycznej, z uwagi na wiązanie z
osobą Napoleona w okresie zaborów ogromnych nadziei społeczeństwa
polskiego na odzyskanie niepodległości, idea napoleońska i uwielbienie dla
osoby Napoleona było przejawem patriotyzmu, miłości do Ojczyzny i wyrazem poczucia
tożsamości narodowej.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz