PAŃSTWO MIESZKA I

LUDNOŚĆ SŁUŻEBNA

Ludność służebna – ludność wolna lub niewolna, pracująca wyłącznie na potrzeby dworu książęcego. Mieszkańcy wykonywali różne powinności, które były powodem utworzenia ich nazw. Ludność ta pełniła funkcję bezpośredniego zaplecza gospodarczego książąt i monarchii. W jej skład wchodzili m.in.:

*kucharze

*bednarze - produkcja naczyń klepkowych z drewna - beczki, kadzie, faski itp.

*szczytnicy - wyrób tarcz

*konary czyli koniarze - doglądanie stadnin i stajni książęcy

ORGANIZACJA WOJSKA

Piechota podzielona była na oddziały:

Piechota strzelcza - wyposażona w ciężkie łuki, oszczepy a czasami proce

Tarczownicy - wyposażonych w tarcze, włócznie i topory

Najemnicy normandzcy - rycerze najemni pochodzący z Normandii (pół. Francja), wyposażeni w charakterystyczne topory bojowe

Jazda dzieliła się na:

Jazda ciężkozbrojną (pancerni) - wyposażona w miecz, topór, włócznię, tarczę, hełm i pancerz

Jazda lekkozbrojną - wyposażona jak żołnierz ciężkozbrojny z pominięciem pancerza

ZNACZENIE CHRZTU

Mieszko I po przyjęciu chrztu stał się równy władcom chrześcijańskim. Mógł zawierać przymierza i sojusze. Przyjęcie chrztu umacniało też znaczenie władcy wobec poddanych. Kościół głosił bowiem, że władza księcia pochodzi od Boga i każde wystąpienie przeciwko władzy uznawano za grzech.

Do Polski, po przyjęciu chrześcijaństwa, coraz liczniej przybywali duchowni, dla których ustanowiono dziesięcinę. Uczyli ludzi nowej religii oraz służyli pomocą władzy. W tamtych czasach jedynie duchowni potrafili czytać i pisać. Przede wszystkim znali łacinę, którą posługiwali się m.in. w kontaktach międzynarodowych. Klasztory i kościoły były ośrodkami życia intelektualnego i artystycznego. Duchowni znali również tajniki uprawy roli, to oni nauczyli Polan melioracji podmokłych terenów, zastosowali nowe narzędzia oraz dwupolówkę, co bardzo przyczyniło się do rozwoju gospodarki rolnej.

Po rozpowszechnieniu chrześcijaństwa zaczęto wznosić pierwsze kościoły, w związku z czym pojawił się nowy rodzaj zapotrzebowania na malarstwo i rzeźbę sakralną.