1. Filozofia (umiłowanie mądrości) – narodziła się na przełomie VII i VI w.p.n.e. w Jonii w Azji Mniejszej. Początkowo stanowiła próbę wyjaśnienia świata bez odwoływania Siudo religii
2. Jońska filozofia przyrody – próbowała wyjaśnić świat przy pomocy jednego rodzaju substancji, z której składała się materia. Tales z Miletu twierdził, że budulcem świata jest woda, Heraklit z Efezu, że jest nim ogień, a Anaksymenes, że jest nim powietrze. Ponadto Heraklit z Efezu w myśl zasady „pana rei” uważał, że świat jest zmienny, ulega ciągłym przeobrażeniom. Natomiast Parmenides twierdził, że świat jest niezmienny, trwały. Demokryt z Abdery głosił atomistyczną budowę świata.
Sokrates – w swoich badaniach skupił się na moralności dobra i zła, szczęścia i nieszczęścia, wiedzy i ignorancji. Był filozofem „niewiedzy” twierdził, że ta świadomość jest największą mądrością. Twierdził, że istnieje bezwzględna prawda i dobro, które można poznać dzięki rozumowi.
Platon – był uczniem Sokratesa; uważał, że idealny świat to ten duchowy. W IV w p.n.e. założył Akademię Platońską; świat przyrody, który nas otacza jest zmienny, niedoskonałych, tymczasowy, zniszczalny i jest po prostu odbiciem świata idei.
Arystoteles – stworzył teorię „złotego środka”, a więc zachowania umiaru; powinniśmy mieć poczucie własnej wartości, dzięki niemu nastąpił rozwój logiki; był nauczycielem Aleksandra Wielkiego
3. Etyka i etycy
Etyka jest dziedziną filozofii, która zajmuje się moralnością, jest także zbiorem norm i zasad, które przyjmuje się za te właściwe; ojcem etyki był Sokrates
Cynicy – w życiu człowieka ważna jest tylko cnota i szlachetność, a wiedza i bogactwo powinny być mu obojętne; przedstawicielem był Diogenes z Synopy
Stoicy – głosili, że człowiek powinien dążyć do zachowania spokoju wewnętrznego, hartu ducha zarówno w obliczu szczęścia jak i cierpienia; przedstawicielem był Zenon z Kition
Epikurejczycy – uważał, że szczęcie polega na doznawaniu przyjemności fizycznych i zachowaniu wewnętrznego spokoju, natomiast nieszczęście to cierpienie fizyczne
Tales z Miletu – wykazał, że średnica dzieli koło na pół i sformułował zasadę proporcjalności odcinka
Pitagoras – opracował twierdzenie o długości boków trójkąta prostokątnego, założył słynną szkołę pitagorejczyków zajmujących się badaniami z zakresu matematyki i nauk przyrodniczych
Euklides – napisał „Elementy”
Tykitydes – znany historyk – napisał „Wojnę Peloponeską”
Klaudiusz Ptolemeusz – opracował mapę świata, na której za pomocą siatki kartograficznej umieścił z dużą dokładnością morza, góry, rzeki i miejscowości, uważał, że Ziemia jest kulą
Archimedes – określił przybliżoną wartość liczby π, sformułował zasadę wyporu cieczy, zbudował specjalną dźwignię, dzięki której można było podnieść ciężkie przedmioty, udoskonalił wielokrążek, skonstruował klepsydrę oraz śrubę wodną
ŚRUBA WODNA ARCHIMEDESA |
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz