Cyrylica pismo alfabetyczne służące do zapisu
języków wschodniosłowiańskich, większości
południowosłowiańskich i innych. Nazwa nawiązuje do apostoła
Słowian – św. Cyryla, który wspólnie ze św. Metodym, prowadząc
misję wielkomorawską wśród Słowian zapisał i wprowadził do
liturgii język słowiański. Do zapisu tego języka zostały
stworzone dwa alfabety – głagolica i później cyrylica (pismo
uproszczone na bazie dużego alfabetu greckiego – majuskuły oraz
głagolicy, z której zostały przeniesione niektóre litery).
Cyrylicę obecnie używa się w Rosji, Serbii, Bułgarii, Macedonii,
Białorusi i Ukrainie.
 |
Różnice w postaciach liter w kroju prostym
i w kursywie w języku rosyjskim (w środku),
serbskim i macedońskim (po prawej) |
Głagolica najstarsze pismo słowiańskie, stworzone przez
misjonarza-apostoła św. Konstantego zwanego Cyrylem, który wraz z
bratem Metodym zapisał w IX w. za jego pomocą język słowiański
używany w okolicach Salonik; głagolica była pierwotnym alfabetem
języka staro-cerkiewno-słowiańskiego, który miał być językiem
liturgicznym Słowian, a w swojej późniejszej fazie rozwojowej,
jako język cerkiewnosłowiański na wiele wieków pozostał językiem
literackim wykształconych warstw w kręgu religii prawosławnej.
 |
„Ojcze
nasz“ w trzech odmianach głagolicy.
Po lewej – pierwotna
głagolica okrągła, pośrodku – chorwacka kanciasta
i po prawej
kursywna
|
