GRY WOJENNE I POLITYCZNE - BRAWUROWY BATORY

Elekcja Batorego zaczęła się bardzo burzliwie. Gdy jedni ogłosili królem Polski austriackiego cesarza Maksymiliana, Jan Zamoyski zaproponował kandydaturę Anny Jagiellonki. Sęk w tym, że nie mogła rządzić sama i potrzebowała męża. Wtedy na tapetę wyjechał książę siedmiogrodzki Stefan Batory de Somlyo, który właśnie odniósł w swoim kraju głośne zwycięstwo, konfiskując przy tym wiele majątków, co cnaczyło, ze ma kasę. I tak Madziar usiadł na polskim tronie i od razu spodobał się polakom. Annie też chociaż nie dane jej było zbytnio cieszyć się meżem. Jak na owe czasy była leciwą damą (miała około pięćdziesiątki) i gdy składano monarszej parze gratulacje z okazji ślubu jakiś szlachcić mruknął: "Zródź, babo, dziecko, a ababie sto lat..." Gburowany Węgier nie miał zbytniego pociągu do płci niewieściel, a już zwłaszcza do niemłodej żony. 

NAPOLEON BONAPARTE - WIELKI WÓDZ

Napoléon Bonaparte, Napoleon I (ur. 15 sierpnia 1769 w Ajaccio na Korsyce, zm. 5 maja 1821, o 17:49, w Longwood na Wyspie Świętej Heleny) – pierwszy konsul Republiki Francuskiej 1799-1804, cesarz Francuzów w latach 1804-1814 oraz 1815, prezydent (1802-1805) i król Włoch w latach 1805-1814.

Pełny tytuł Napoleona w momencie największej potęgi, w latach 1809–1813 brzmiał: Jego cesarska i królewska mość, z łaski Boga i konstytucji republiki, cesarz Francuzów, król Włoch, mediator Związku Szwajcarskiego, protektor Związku Reńskiego etc.

Postać Napoleona wywoływała i wywołuje kontrowersje. Jest uważany z jednej strony za jednego z najwybitniejszych mężów stanu, przywódców, strategów wojny, reformatorów ustroju państwowego i prawa (Kodeks Napoleona, Code pénal), a z drugiej strony – za egotystę, tyrana i agresora.

W polskiej tradycji niepodległościowej i romantycznej, z uwagi na wiązanie z osobą Napoleona w okresie zaborów ogromnych nadziei społeczeństwa polskiego na odzyskanie niepodległości, idea napoleońska i uwielbienie dla osoby Napoleona było przejawem patriotyzmu, miłości do Ojczyzny i wyrazem poczucia tożsamości narodowej.

NIEZWYKLI ATEŃCZYCY

Drakońskie prawa :)
Ateńczycy bardzo się różnili od Spartan. Jednym z ich pierwszych władców był Drakon. Obywatele Aten uważali Spartan za barbarzyńców, choć prawa drakona były prawie tak samo okrutne. W 621r. p. n. e.  Drakon stworzył pierwszy kodeks karny. Przestępcom groziła kara śmierci za każde niemal przewinienie. Drakońskie prawa stanowiły, że:

• niewolą karany jest dłużnik, który nie zwróci długu w terminie
• śmiercią karany jest złodziej jabłek lub kapusty
• śmiercią karany jest próżniak

Drakon powiadał: "Wiem, że to niesprawiedliwe, iż drobne przestępstwa i ciężkie zbrodnie karane są tak samo. Gdybyż tylko udało mi się wymyślić karę surowszą niż śmierć..."

Siedem wieków później grecki pisarz Plutarch napisał: "Drakońskie prawa pisane były nie inkaustem, lecz krwią"

Inni Grecy uważali, że drakońskie prawa były mimo wszystko lepsze niż brak jakichkolwiek praw. (Opinii tej nie podzielali jednak ci, których Drakon zgładził).

FANTASTYCZNI BICZOWNICY :)

Niektórzy wierzyli, że najlepszym sposobem pokonania czarnej śmierci jest pokuta i wypędzenie z siebie diabła. Grupy liczące 200-300 pokutników, zwanych flagelantami, maszerowały przez całą Europę. Jedni biszowali drugich, jak również siebie przez 33 dni - co odpowiadło liczbie lat, jakie Chrystus przeżył na ziemi. Oprócz smagania się biczami o wielu rzemieniach okutych metalem umartwiali się przez:

- Niegolenie się

- Niemycie się

- Niezmienianie ubrania

- Niespanie w łóżku

- Nierozmawianie z kobietami

GRECKI PALANT :)

Grecy znali także grę polegającą na rzucaniu piłki do specjalnej małej bramki. Gra przypominała trochę krykieta,a trochę baseball.
Obrazki przedstawiajace tę grę zachowały sie na greckich wazach. Nie znamy natomiast żanych pisanych reguł. Musimy więc ustali wasne zasady. Przyjmijmy, że gra sie tak:

• Jeden z graczy ustawia się w stałej odległośći od bramki zaznaczonej na boisku
• Usiłuje piłką wcelować w małą bramkę.
• przeciwnik broni bramki i nie pozwala piłce wpaść do środka.
• następuje zmiana. Teraz drugi gracz usiłuje wcelować w bramkę. Ma dziesięć rzutów.
• Zwycięża ten, kto po dziesięciu kolejkach będzie miał więcej trafień.
• Spróbujcie jeszcze z innego miejsca.

Z malarstwa wazowego można wnioskoować, że przegrywający musiał nosić zwycięzcę na barana :D

OSTATNI KRÓL ELEKCYJNY

1763 - śmierć Augusta III Sasa
Kandydaci do tronu polskiego:
- Stanisław Leszczyński
- Jan Klemens Branicki
- popierany przez ród Czartoryskich - Stanisław Antoni Poniatowski
Nowy regulamin sejmowy:
- ograniczono liberum veto
- zniesiono obowiazek przestrzegania przez posłów instrukcji wydawanych przez sejmiki
- uchwały na sejmikach będą podejmowane większością głosów
- podstarbich i hetmanów pozbawiono podejmowania samowolnych decyzji
- stworzono komicje skarbowe i wojskowe
Stanisław August Poniatowski:
- dbał o rozwój gospodarczy
- na konferencjach spotykał się z ministrami, aby omawiać ważne sprawy państwa
1766 - Mikołaj Repin zażądał równouprawnienia dla innowierców
1797 - 2 konfederancje dysydenckie w Słucku i Toruniu:
- domagano się przywrócenia takich samych przywilejow dla innowierców jakie mieli katolicy
Konfederacja w Radomiu:
- obrona praw katolików
- sprzeciw absolutystycznych dążeń Stanisława Augusta
Kazano wywieść do Rosji Kajetana Sołtyka, Andrzeja Załuskiego i Wacława Rzełusiego, aby złamać ich opór wobec zapewnienia równouprawnienia dysydentom. Ulegli w 1768
Na sejmie uchwalono:
- prawa kardynalne ( liberum veto, wolna elekcja, przywilej wypowiadania posłuszeństwa królowi przez szlachtę)
Konfederacja Barska:
- do przywódców zgromadzenia należeli: Józef Pułaski i Michał Krasiński, którzy głosili akt "w obronie wiary i wolności"
5 sierpnia 1772 - I rozbiór Polski
Podczas Sejmu Rozbiorowego:
- powołano Radę Niestającą
- w 1773 utworzono KEN
Rosja - ziemie na wschód od Dźwiny  i Dniepru
Austria - południowa część województwa Krakowkiego i Sandomierskiego
Prusy - warmia, województwo malborskie, pomorskie, chełmińskie, bez Gdańska i Torunia

WISZĄCE OGRODY SEMIRAMIDY

Wiszące ogrody królowej Semiramidy w Babilonie. Ich niezwykłość budziła podziw współczesnych, zdumienie i wielkie zainteresowanie potomnych. Opisywali je często historycy greccy, a od czasów Aleksandra Wielkiego zalicza się je do siedmiu cudów świata. Zostały zbudowane na polecenie króla Nabuchodonozora II (604-562 p.n.e.), który podarował je swojej żonie, Amytis, ponieważ po przyjeździe do Babilonu bardzo tęskniła za bujną zielenią ojczystego kraju – Medii. Niejasne jest, dlaczego nazwano je imieniem Semiramidy, asyryjskiej królowej, która żyła dwa wieki wcześniej.

Ogrody najprawdopodobniej istniały rzeczywiście, wskazują na to wzmianki w wielu źródłach historycznych z tamtego i późniejszego okresu (pisali o nich m.in. Herodot, Strabon i Diodor Sycylijski). Ponadto wykopaliska przeprowadzone w miejscu ich hipotetycznego położenia wykazały obecność pozostałości rozległego pałacu Nabuchodonozora II jak i specjalnej konstrukcji tarasów i studni.

Założono je na wznoszących się tarasach i podtrzymywanych specjalną konstrukcją, którą tworzyły szeregi wąskich, coraz wyższych korytarzy zasklepionych kolebkowo. Każdy taras, na którym zasadzono rośliny, był izolowany smołą i powłoką ołowianą na których umieszczano warstwę odsączającą, a następnie grubą warstwę ziemi (do 2 m miąższości), w której rosły drzewa i krzewy, sztucznie nawadniane. Ogrody te zostały założone w VI lub VII wieku p.n.e. Zwisające z tarasów pnącza zakrywały mury, co sprawiało wrażenie, że te piękne rośliny zawieszone są w powietrzu. Do ich nawadniania używano wody z Eufratu, którą dostarczano na poszczególne poziomy za pomocą przemyślnego systemu kanałów i drenów.